Σάββατο 5 Ιουλίου 2008

The days after the exam session

Λοιπόν, να με εδώ μετά απο λίγο καιρό, και λίγες έννοιες ελαφρυτερος καθότι τελείωσε η εξεταστική, φιλοξενούμαι στο σπίτι της Άννας στο κεραμεικό και μπαίνω στο net κλέβωντας wifi απο το γείτονα. Δεν ξέρω αν έχω κάτι σημαντικό να πω, η κάτι συγκεκριμένο, απλα χτεσινοβραδυνές στιγμές που μου εχουν μείνει στο μυαλό. καθόμουνα με μια καινούργια παρέα στην μικρά ασία για πρώτη φορά στο γκάζι και έβλεπα απο ψηλά τις αστραπές να πλησιάζουν. περπατούσα γύρω απο το τετράγωνο των δυο "μεγάλων" gay scene, ήδη έβρεχε και ημουν πλέον μόνος, πάλευοντας μέσα μου, αναμεσα στο να ξοδέψω το 8άευρω και να μπώ μόνος μου η να στο να το παίξω συνετός (μάλλον φοβούμενος το αίσθημα της μοναξιάς, και της μη ικανοποίησης) και να γυρίσω προς το σπίτι. η λευκή μου μπλούζα (σχετικό το μου) είχε αρχίσει να κολλάει στους ώμους μου, το ζεστό βρόμικο στα χέρια ικανοποιούσε τη πείνα μου, και εγώ κοιτούσα τα συννεφάκια βροχής που αιωρούνταν γύρω απο κάθε λάμπα του δρόμου, αλλα και το βλέμα του αδύνατου αγοριού που πέρασε απο δίπλα, και που επαναλήφθηκε όταν κοίταξα πίσω. ξαπλωμένος στο χαλί δίπλα στην Άννα, με τα φώτα σβηστά η ζέστη και οι σκέψεις, όνειρα και επιθυμίες αβέβαιες επιλογές, δε με άφηναν να κοιμηθώ. τελικά η πέμπτη πρωινή με βρήκε καθισμενο στο χαλάκι του μπάνιου να διαβάζω σκέψεις αγοριών και κοριτσιών που τους αρέσουν αγόρια και κορίτσια αντίστοιχα. να είναι καλα το βιβλιοπωλείο του πολύχρωμου πλανήτη.

2 σχόλια:

Κώστας είπε...

Εκπληκτικό κείμενο. Εμένα μου άφησε την εντύπωση ενός ανθρώπου που βασανίζεται.. Πόσο μέσα έπεσα;

Mercury είπε...

Ευχαριστώ για το comment! Εκείνη τη μέρα όντως με βασάνιζε κάτι, απο αυτά τα διλλήματα που βασανίζουν τους καρκίνους.