Χτες τη νύχτα μέσα στο λεωφορείο σκεφτόμουνα, τι το θέλει το μωρουδίστικο κρεβατάκι ταξιδιού ο τύπος?? Νωρίτερα περιμένωντας να αγοράσω εισιτήριο ο ίδιος τα έχωνε στον εκδότη γιατί δεν ήξερε τις ώρες δρομολογίων. Ευτυχώς δεν είχα δώσει τις βαλλίτσες μου και έτσι δεν χρειάστηκε να περιμένω καθόλου. Με το που άγγιξαν οι ρόδες τη γη ο κόσμος χειροκρότησε. Τελικά είναι ωραίο να σε ρωτάνε "κύριε τι θα θέλατε?" με χαμόγελο ενω πετάς στα 36000 πόδια βλέποντας μια χαζοαμερικάνικη ταινια με κυνήγη θυσαυρού στην Καραϊβική και ωραία σώματα, μασουλώντας ζεστό φαΐ, και έχωντας δώσει μόνο 150€. Στην πύλη ο gay τύπος απέναντι διάβαζε στο φίλο του ερωτήσεις του trivial στα αγγλικά, η παρέα πίσω σχολίαζε πως δεν τους έχει μείνει κανένα καθαρό σώβρακο, και ο σχετικά ωραίος διαγώνια μπροστά ήταν κατα πάσα πιθανότητα straight. Ευτυχώς η κοπέλα στο προηγούμενο gate δέχτηκε να στείλει την κάρτα μιας και τριγύρω δεν είχε post bοx. Έτρεχα απο το gate 49 στο 3, διασχίζα διαδρόμους, πήρα το transit, κι άλλοι διαδρομοι, ωχ δώρο για το κολλητό δε πήρα, ούτε για μένα, "Do you have Bulgari's Aqua? Armani's City Glam?" τζίφος. Αγκαλιά με την αδελφή μου γράφαμε τη κάρτα. Στην τουαλέτα είχε κόσμο. Γελάγαμε με τον τύπο που μου έψαχνε την βαλλίτσα για υγρά. Ο δίπλα έμοιαζε 17 και ήταν παντρεμένος με ενα κοριτσάκι που έδειχνε 16.
Ένας ψηλός αράβιζε όμορφα. Έκανα check in εντός λεπτών, παράθυρο όχι πάνω απο το φτερό. Βγάλε τα γυαλιά να δούμε το προσωπάκι σου αγόρι μου. Η Δελφίνα θα πάει Aarhus, 200 pounds extra, χάσαμε μια απο τις 2 πτήσεις. Στο Stansted express συζητουσαμε γιαυτον. Τρέχαμε σα παλαβοί στο Liverpool street st, στριμώχναμε βαλλίτσες ανάμεσα απο τα ελεγκτήρια, αγανακτούσαμε μπροστά απο το μηχάνημα εισητηρίων, εβγαζα και καμμια φωτογραφία. Μ'άρεσε το μετρό, έκρηξη δεν έγινε. Και η Οξφόρδη ωραία ήταν, όπως και το ζευγάρι που μας φιλοξένησε. Το πρωί νύσταζα αφόρητα.Κουραστηκα να γραφω, μαλλον δεν έχω να πω κάτι σημαντικό. Οκ, διαλλέγω τα πιο σημαντικα.
Το βραδυ του Σαββάτου, εμείς χαμένοι, ο Χηλιανός οδηγός ενός άδειου κλασσικού Λονδρέζικου λεωφορείου μας έβαλε τζάμπα μέσα και κυνήγησε το Oxford tube. 30 πόντοι για τους μετανάστες του Λονδίνου. Το ίδιο βράδυ στην Οξφόρδη με το ένα ματι κλειστό απο τη νύστα περπατούσαμε στο ήσυχο δρομάκι του σπιτιού μας, ενας τύπος πιο μπροστά κάπνιζε, μπαίνει μπροστά μου, ανοιγω και το άλλο μάτι, τεντώνει το χέρι του στο στήθος μου και με σπρώχνει, ξυπνάω,
-relax my friend
-relax?? relax? are you telling Me to relax? do you think I am your friend?
-are you my enemy?
-move on pussy. don't you smile at me! move on pussy.
Κλειδώνουμε την πόρτα και ακούμε κάτι φωνές και ένα ουρλιαχτό. Την άλλη μέρα έμαθα οτι ο τύπος (17-18) εχει παιδί με μια κοπέλα που μένει δίπλα. Μειον 20 πόντοι απο τα τσαντισμένα με τη ζωή τους μαγκάκια της Οξφόρδης.
Το Soho δε με τρέλανε, τσοντάδικα, σινεμα, η εγώ δε πήγα στο καλύτερο σημείο του. Το υπόλοιπο Λονδίνο πολύ κόσμο, πολύ βρώμα σκουπίδια, starbucks, costa coffee, Marks&Spencer food(!), έντονη κινητικότητα, μνημεία, περπατήσαμε όλο το κέντρο, έφαγα δυο πιάτα Banger and mash και 1 pint μπύρα. Η αλήθεια όμως έιναι οτι σε μια μέρα τι να καταλάβεις? πάντως το vibe της πόλης απο την οπτική γωνία ενός βιαστικού τουρίστα που ψωνίζει παντούφλες με το οικόσημο του Buckingham palace, το έπιασα πιστέυω. Ακόμα πάντως για μένα το καλύτερο σημείο του ταξιδιού ήταν η πτηση της Aegean!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου